Zondag 12 mei 2024 was het de allerlaatste. In de brandende zon trok Rob van der Wijst nog één keer op eigen veld het shirt van zijn club aan. Eigenlijk was hij geblesseerd. Toch perste hij er negentig minuten uit. En drie assists. Achilles won met 3-2 en speelde zich zo veilig, maandag spelen Van der Wijst en zijn teamgenoten nog een uitwedstrijd bij Sambeek. ,,Een jongensboek is misschien overdreven, maar het was prachtig”, glundert coach Jordy van Boxtel.

,,Er was veel publiek en het team en de begeleiding had van alles geregeld. Een bloemetje, een woordje, dat soort dingen”, zegt Van der Wijst. De trainer had een publiekswissel in gedachten maar dat zat er niet in. De wedstrijd was té spannend. In zijn afscheidsspeech werd het clubicoon overmand door emoties. ,,Dat zag ik niet aankomen. Ik wist al het hele seizoen dat het mijn laatste was. Maar als het dan zover is... Achilles zit in mijn hart. Dus dan doet het je toch wat.”

Ik ga met vrienden door. We krijgen een extra elftal. Een niveautje lager, niet meer verplicht twee keer in de week trainen en iets meer tijd voor mijn gezin

Rob van der Wijst, Achilles Reek

Nu is het mooi geweest. ,,Ik word in juni 34 jaar, ik heb een kleine van anderhalf en de tweede is op komst. Ik heb zeventien hele mooie seizoenen gehad. Ik debuteerde op mijn vijftiende en twee jaar later kwam ik er vast in. Nu word ik fysiek minder, het is goed zo. Ik heb ongeveer 400 wedstrijden gespeeld, goed is goed.” In al die 400 wedstrijden was hij bloedfanatiek.

Verantwoordelijk

Dat fanatieke merken ook zijn ploeggenoten. Die omschrijven hem het liefst als de ideale schoonzoon. ,,Rob kan echt wel mee zuipen en is heel gezellig op zo’n avond, maar dat verantwoordelijke blijft er ook altijd wel inzitten”, legt Bas Linders uit. Een hele spannende anekdote komt dan ook niet zo één, twee, drie bovendrijven.

Van der Wijst is een echte clubman. In de jeugd kwam hij nog twee jaar voor TOP Oss uit, maar daarna was het altijd maar Achilles Reek. En helemaal stoppen lukt niet. ,,Daarvoor is het spelletje te leuk. Ik ga met vrienden door. We krijgen een extra elftal. Een niveautje lager, niet meer verplicht twee keer in de week trainen en iets meer tijd voor mijn gezin.”

Rob van der Wijst draagt al dertien seizoenen de aanvoerdersband bij Achilles Reek. © BD / Peter van Huijkelom

Ook maakte Van der Wijst zich heel wat posities eigen in zijn loopbaan. Het gros speelde hij als nummer tien. ,,Nu ben ik niet meer de fitste. Ik heb een tijdje achterin gespeeld en eindigde als spits.” Vanaf zijn 21ste was hij aanvoerder. ,,Dat heb ik tot nu mogen zijn en heb ik altijd met heel veel trots gedaan.” Als aanvoerder was hij dan ook echt de man waar het hele team naar keek. ,,Alles wat Rob zegt is heilig. Als hij zegt dat we de sloot in springen, springen ze allemaal de sloot in”, lacht Van Boxtel.

Tijdelijk hoofdcoach

Ze kennen hem in Reek niet alleen als speler. Als voorzitter van de jeugdcommissie bemoeit hij zich tegen jeugdzaken aan, in het verleden was hij ook nog scheidsrechter en jeugdtrainer. En toen ruim twee jaar geleden de hoofdcoach plots vertrok, nam Van der Wijst de honneurs waar.

Wat hem het meest bijblijft? De ongelofelijke thriller toen Reek promoveerde naar de vierde klasse. ,,Dat was tegen Brandevoort. Uit verloren we met 2-1. Thuis stonden we bij rust 4-0 voor, toen werd het nog 4-3 en moesten we verlengen. Zij scoorden en in de allerlaatste minuut scoorden wij om penalty’s af te dwingen. Die wonnen we. Dat is het mooiste moment van mijn leven.”